ριζοτραγώ

-έω, Μ

τρώω ρίζες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥίζα + -τραγῶ (< θ. τραγ- τού τρώγω*, πρβλ. απαρμφ. αορ. τραγ-εῖν, τραγ-ανός), πρβλ. συκο-τραγῶ].